Miray'dan şimdi'lik son mektup: ŞÜKRAN
BÖLÜM 3: AKIŞTAYIM ÇOK ŞÜKÜR
SON MEKTUP: ŞÜKRAN
Merhaba,
Bilmeyen olmak, değişime güvenmek, maceraya açılmak, direnme hakkımızı da kendimize vermekten bahsettik şimdiye kadar olan yazılarda!
Bu mektup dizisinde ben özgürce, keyfimce yazmaktan mutluluk duydum. Tanımıyor olsam da temas etmenin, kendimi ifade etmenin, aynı alanda buluşmanın, birlik ve bütünlük hissine şükürler olsun. Umarım bu mektuplar senin de içine bazı konularda ferahlık serpebilmiş, belki farklı bir açıdan bakmana katkı sağlayabilmiştir.
Bundan sonra da ara ara farklı mektup dizilerinde, farklı temalarda haberleşmeye ve buluşmaya devam etmek isterim; eğer sen de istersen.
Bugün ilk seriyi tamamlamak için kendi kendini seçen konuyu takdim etmek isterim:
Şükran…
Şükretmek…
Birlikte şükür olmak…
Bir bakalım mı birlikte neler var şükran duyduğumuz?
Neler geliyor algına?
Bir sorunla boğuşmaktaysan, farkına varmıyor olabilirsin şükredecek şeylerin. “Ah Miray neye şükür edeyim" diyebilirsin. Haklısın zordur öyle anlarda şükretmek fakat imkansız değil. Kasıtlı bir çaba ile odağını al ve şükre getirmeyi dene. Onlarca şey yazabileceğine eminim. Zor anların içinde bir can simididir şükür. Gerçekçidir. Bütünseldir, hakkaniyetlidir. Şükür candır ya. Yeter ki hatırla :)
Öncelikle bak hayattasın. Bak nefeslerin akıyor ve yetiyor nefesin hayatta kalmana. Kesik kesik, sığ nefesler olsa bile bazen, bak yeterli. Nefes varsa, umut var. Sen varsan, umut var. Şükürler olsun. Bak kalbin atıyor. O kesmemiş hayattan umudu. Her atışta devam et “devam et devam et” der gibi. Bak görüyorsun. Bu yazıyı okuyabiliyorsun. Artık önemsiz kıldığın bir sürü becerin var. Öğrenmişsin yapmışsın yapmaktasın hala, yaptığının farkında bile olmadan. O kadar alışmışsın. Neler onlar bir bak, araştır… Bu şükür alanından bakınca sence de harika değil misin? Bu beden, bu organlar, bu bütünlük, bu işleyiş harika değil mi? Şükürler olsun. Kendini şu ana kadar getirmişsin, az şey mi bu? İnan değil. Şükür, çok şükür.
Devam et benimle şükretmeye… Bak anlıyorsun okuduğunu, belki aklında karşıt gelen bir ses de var. Fark ediyorsun onu da. Ne güzel. Zihnin, kalbin, bedenine, içinde bazen ortaya çıkan o kaosa şükürler olsun. Yaşıyorsun! Yolculuğunda büyümek ve gelişmek için seçtiklerine, sahip çıktıklarına, elinden gelenlere ve henüz gelmeyenlere de şükürler olsun. Herşeyin bir vakti var öyle değil mi? Bilgisayar oyununda gibi hile yapıp bölümleri atlamaya gerek var mı? Sindirelim, hazmedelim, hakkıyla öğrenelim, içimize sinsin. Tuvalet eğitimi gibi, okumayı öğrenmek gibi zaman alıyor eğitimler… Büyüyoruz işte. Bir yanlışlık, bir eksiklik yoktu misal emeklemekte. Bir yanlışlık yok sende. Büyüyor ve öğreniyorsun hepimizle birlikte.
Şükredersem, halimden memnun olursam nasıl gelişirim diyebilirsin. Çok tatlı bir niyet var burada, görüyorum: Gelişmek… Peki şükretmek, memnun olmak ya gelişmeyi dışlamıyorsa?
O zaman hem şükredebilirim, hayatıma katkı olacak başka neler ekleyebilirim diye merak edip sorabilirim. Rahatça şükredebilir ve gelişmeye devam edebilirim. Şükürlerime şükür ekleyebilirim. Araştırır, merak eder, doğal olarak kendiliğinden yeni deneyimler edinirim.
Şükürleri yazma sırası sende şimdi. Neler geliyorsa aklına yaz seçtiğin bir yere… İster bir sayfaya, ister bilgisayara… Düzenli olarak bu çalışma yapıldığında sinir sistemlerimiz üzerinde çok olumlu etkisi oluyor. Spor gibi, meditasyon gibi, düzenli yapmaya başladıktan sonra ölçülebilir bir etkisi var.
Ne muhteşem!
Denemez misin?
Bir sonraki mektup dizisinin konuları üzerine biraz düşünmeye çekiliyorum şimdi ben.
Bana kendimi ifade etmemde alan olduğun için, bugüne kadar birlikte benimle geldiğin için, satırlarımı okuduğun için, tam da sen sen olarak bana eşlik ettiğin için çok teşekkür ederim.
Yeni mektuplarda, yeni konularda umarım görüşmek üzere!
Sizi önemseyen Miray'ınız 🌷